Varen...

Een tijdje geleden hadden we Zoë even het reddingsvestje laten passen, en ze was er helemaal weg van! Wanneer gaan we varen? Vroeg ze. Iedere keer als ze op woensdag bij ons is, dan is er wel iets waardoor we niet kunnen gaan varen. Maar vandaag zou het heel lekker weer worden en wij wilde weer even het water op. Dus hebben we Zoë gebeld of ze zin had om mee te gaan. Zoë had gelogeerd bij een oom en tante van haar, maar ze zou zo thuis komen. Dus hebben wij haar rond 1 uur opgehaald. We moesten eerst nog wat boodschappen doen om te kunnen picknicken op de boot. Toen we alles bij elkaar hadden (en goed ingesmeerd waren!) zijn we vertrokken. Zoë vond het al een feest dat de boot achter de auto meeging! Ook de boot in het water doen vond ze geweldig. Eenmaal op het water, werd ze wat stilletjes. Ik denk dat we 10 minuten aan het varen waren... En Zoë was zo moe geworden dat ze zo lag te slapen! Ze heeft overal doorheen geslapen, door alle geluiden en golven. Wij hadden een heerlijk plekje gevonden in de schaduw, en daar heeft ze bijna anderhalf uur geslapen. Ik was lekker naast haar gaan liggen. Toen ze wakker werd keek ze even waar ze was, maar ze had meteen een grote glimlach op haar gezicht! We zijn op de boot! zei ze. We hebben toen samen lekker wat gegeten, en zijn toen gaan varen. Op plaatsen dat het druk was op het water moest Zoë van ons het reddingsvestje aan, maar op rustige plekken, waar wij maar heel langzaam vaarde heeft ze zonder mogen lopen. Ze vond het geweldig. En ze heeft ook zelf mogen varen van Har. Ze heeft van alles gezien; Zwanen, Eenden, Ganzen, Vissen, Koeien die aan het pootje baden waren, en nog veel meer. Op de terugweg naar de trailerhelling, was Zoë alweer moe aan het worden, en viel ze door al die golven bijna weer in slaap.